The present study aimed to investigation of the relationship between attitude levels for extracurricular sportive activities and school attachment levels of high school educationers. Relational screening model is used in the study. The relationship measured with structural equation modeling (SEM). Study includes 496 participants, which 223 (%45) female and 273 (%55) male, from various high schools belonging Bitlis National Education Management. Data collected through the School Attachment Scale and Extracurricular Activities Participation Questionnaire. Structural equation modeling results showed that base extent of attitudes for extracurricular sportive activites effects alteration of attachment to school and teachers extents at a level of % (R2 =.11). Base extents of extracurricular sportive activities attitudes showed alterations on attachment to a friend extent at the level of % 15 (R 2 =.15). According to this study increasing attitudes of extracurricular sportive activities improves attachment levels to the school. It is suggested to arrange various studies in order to inform students, teachers and parents about benefits of extracurricular sport activities. Future studies intended for only extracurricular sport activities participants could be more effective on the prediction of investigating the levels of attachment to school.

Attitude, School attachment, Sportive activities, Structural equation modeling

Bu araştırmada lise öğrenimlerine devam eden öğrencilerin ders dışı sportif etkinliklere karşı tutum düzeyleri ile okula bağlılık düzeylerinin arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Lise öğrenimlerine devam eden öğrencilerin ders dışı sportif etkinliklere olan tutumlarının okula olan bağlılıkları arasındaki ilişki yapısal eşitlik modeli (YEM) ile sınanmıştır. Araştırmaya Bitlis Milli Eğitim Müdürlüğüne bağlı liselerde öğrenim gören 223 (% 45) kız, 273 (% 55) erkek olmak üzere toplamda 496 öğrenci katılmıştır. Veri toplama aracı olarak “Okula Bağlanma Ölçeği” ve Ders dışı Sportif Etkinliklere Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Yapısal eşitlik modeli sonuçlarına göre ders dışı sportif etkinliklere karşı tutum alt boyutlarının okula ve öğretmene bağlanma boyutları üzerindeki değişime etkisinin % 11 olduğu tespit edilmiştir (R 2 =.11). Ders dışı sportif etkinliklere karşı tutum alt boyutlarının arkadaşa bağlanma boyutu üzerindeki değişime etkisinin ise % 15 olduğu tespit edilmiştir (R 2 =.15). Araştırmadan elde edilen veriler doğrultusunda öğrencilerin ders dışı sportif etkinliklere tutum düzeyleri arttıkça okula bağlanma düzeylerinin de arttığını söylemek mümkündür. Öğrencilerin, öğretmenlerin ve velilerin ders dışı sportif etkinliklerin faydaları konusunda daha fazla bilgilendirilmesi yönünde çalışmalar düzenlenmesi önerilebilir. Araştırmanın sadece ders dışı sportif etkinliklere doğrudan katılan öğrenciler üzerinde yapılarak katılımın okula bağlanmayı ne ölçüde yordadığının tekrar değerlendirilmesiyle daha sağlıklı sonuçlara ulaşılabileceği düşünülmektedir.

Okula aidiyet, sportif etkinlikler, yapısal eşitlik modeli, tutum