The aim of this study is to examine the effect of the coach-athlete relationship on the performance of combat athletes. The study group of the research consists of a total of 183 athletes, 98 men and 85 women, selected by convenience sampling method, one of the non-random sampling methods, among the elite athletes dealing with combat sports in Adana, Antalya, Hatay, and Mersin and provinces of Turkey. As a data collection tool, it was developed by Jowett and Ntoumanis (2004) for the coach-athlete relationship and adapted into Turkish by Altıntaş et al. (2012), the coach-athlete scale was used, and the sport performance scale developed by Bingöl and Yıldız (2021) was used to determine the performance of combat sports. To confirm the construct validity of the scales, confirmatory factor analysis was applied via SPSS Amos 20.0 program and reliability coefficients were examined. Frequency and percentage calculations were made to reveal the demographic characteristics of the athletes. In addition, correlation analysis was used to determine the direction and strength of the relationship between the variables, and hierarchical regression analysis was conducted to test the effect of the coach-athlete relationship on the performance of combat athletes. As a result of the analysis, it was found that the coach-athlete relationship and the sub-dimensions of commitment (β=.244), complementarity (β=.199) and closeness (β=.184) respectively, effected the performance of combat athletes significantly and positively. In addition, according to the hierarchical regression analysis, it was observed that the sports branch and national athlete variables from the control variables had significant and positive effects on the athlete's performance. Accordingly, it can be said that the performance of combat athletes may increase as the quality of the coach-athlete relationship increases. As a result, it is revealed that the quality of the relationship between the coach and the athlete should be increased in order to ensure the performance of the athlete. Coaches should plan and develop programs in line with the expectations of the athletes. It shows that coaches, who are trainers and guides in increasing or improving athlete performance, should focus more on their relationship with their athletes.

Coach, athlete, performance, combat sport

Bu çalışmanın amacı antrenör-sporcu ilişkisinin dövüş sporcuların performansına olan etkisini incelemektir. Araştırmanın çalışma grubunu Türkiye’nin Adana, Antalya Hatay ve Mersin ilinde dövüş sporlarıyla uğraşan elit sporculardan, seçkisiz olmayan örnekleme yöntemlerinden kolayda örnekleme yöntemi ile seçilen 98 erkek ve 85 kadın toplam 183 sporcu oluşturmaktadır. Veri toplama aracı olarak, antrenör-sporcu ilişkisine yönelik Jowett ve Ntoumanis (2004) tarafından geliştirilen ve Türkçe’ye uyarlaması Altıntaş vd. (2012) tarafından yapılan Antrenör-sporcu ölçeği, dövüş sporcuların performansını belirleyebilmek için Bingöl ve Yıldız (2021) tarafından geliştirilen Sportif Performans Ölçeği kullanılmıştır. Ölçeklerin yapı geçerliğini teyit etmek için SPSS Amos 20.0 programı aracılığıyla doğrulayıcı faktör analizi uygulanmış ve güvenirlik katsayıları incelenmiştir. Sporcuların demografik özelliklerini ortaya koymak için frekans ve yüzde hesaplamaları yapılmıştır. Ayrıca değişkenler arasındaki ilişkinin yönünü ve kuvvetini belirlemek için Korelasyon Analizi, antrenör-sporcu ilişkisinin dövüş sporcuların performansına etkisini test etmek amacıyla hiyerarşik regresyon analizi yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda, antrenör-sporcu ilişkisi ve sırasıyla bağlılık (β=.244), tamamlayıcılık (β=.199) ve yakınlık (β=.184) alt boyutlarının dövüş sporcularının performansını anlamlı ve pozitif etkilediği bulunmuştur. Ayrıca Hiyerarşik regresyon analizine göre, kontrol değişkenlerden spor branşı ve milli sporcu değişkenlerinin sporcu performansı üzerinde anlamlı ve pozitif etkileri olduğu gözlenmiştir. Buna göre, antrenör sporcu ilişkisinin kalitesi arttıkça dövüş sporcularının performanslarının artabileceği söylenebilir. Sonuç olarak, sporcu performansının sağlanmasının antrenör-sporcu arasında gerçekleşen ilişki kalitesinin artırılması gerektiğini ortaya koymaktadır. Antrenörler sporcuların beklentileri doğrultusunda planlama yapmalı ve program geliştirmelidir. Sporcu performansın artırılması veya geliştirilmesinde eğitici ve yol gösterici olan antrenörlerin sporcuları ile arasındaki ilişkisine daha fazla odaklanmaları gerektiğini göstermektedir.

Antrenör, sporcu, performans, dövüş sporları