The present research, aiming to determine how the difference between the concepts of education and teaching is perceived by practitioners (teachers) and the reflections of today's education-teaching practices on teachers, students and society, was structured according to the phenomenology pattern, which is one of the qualitative research methods. The study group of the research, in the formation of which maximum variation sampling, one of the purposive sampling methods, was used, consists of 14 teachers (primary and secondary school) working in public schools in Tokat province in the 2022-2023 academic year. The research data were obtained through interview, semi-structured education perception interview form developed by the researchers, and content analysis technique was used in the analysis of the data. According to the results of the research, while teaching is the transfer of curriculum and memorization knowledge, for which the place, time and conditions are certain, for the predetermined gains, education, on the other hand, is a quality that includes education and develops the individual in every way and prepares the individual for life. It has been observed that the obstacles in the implementation of the education that teachers believe in are primarily examination-oriented and teaching-priority structure related to the education policies followed. Intense curriculum, unnecessary information stack and detached content from life, together with parents' expectations for teaching and socio-economic problems were observed as obstacles. It has come to the fore that the existing education-teaching practices will create a type of generation in the future who is dependent, consuming, unable to solve problems, unquestioning, uniform, individualistic, unhappy, and asocial. In this context, it is recommended to reduce the intensity of lessons and to organize teaching activities based on experience by linking the curriculum with life, to strengthen the physical facilities of the school for teaching by doing and to take measures to reduce inequalities between school and students.

Education, teaching, future, society

Eğitim ve öğretim kavramlarına ilişkin farkın, uygulayıcılar (öğretmenler) tarafından nasıl algılandığının ve günümüz eğitim-öğretim uygulamalarının öğretmen öğrenci ve topluma yansımalarının belirlenmesini amaçlayan bu araştırma, nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim (fenemoloji) desenine göre yapılandırılmıştır. Çalışma grubunun oluşturulmasında amaçlı örnekleme yöntemlerinden maksimum çeşitlilik örneklemesinin kullanıldığı araştırmanın çalışma grubu, 2022-2023 eğitim öğretim yılında Tokat ili kamu okullarında görev yapan 14 öğretmenden (ilk ve ortaokul) oluşmaktadır. Araştırma verileri, görüşme yoluyla, araştırmacılar tarafından geliştirilen yarı yapılandırılmış eğitim-öğretim algısı görüşme formu aracılığıyla elde edilmiş, verilerinin çözümlenmesinde içerik analizi tekniği kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre öğretim; yeri, zamanı ve koşulları belli olan, önceden belirlenen kazanımlara yönelik, müfredat ve ezber bilginin aktarımı, eğitim ise öğretimi de kapsayan, bireyi her yönden geliştiren ve hayata hazırlayan niteliktedir. Öğretmenlerin inandıkları eğitimi uygulamalarındaki engellerin başta izlenen eğitim politikalarıyla ilişki sınav odaklı ve öğretim öncelikli yapı olduğu görülmüştür. Yoğun müfredat, gereksiz bilgi yığını ve hayattan kopuk içeriklerle beraber velilerin öğretime yönelik beklentileri ve sosyoekonomik sıkıntıları engeller olarak gözlenmiştir. Var olan eğitim-öğretim uygulamalarının gelecekte bağımlı, tüketici, sorun çözemeyen, sorgulamayan, tektip, bireysel, mutsuz ve asosyal bir nesil yaratacağı görüşleri öne çıkmıştır. Bu bağlamda ders yoğunluğunun azaltılması ve müfredatın yaşamla bağı kurularak deneyime bağlı öğretim etkinliklerinin düzenlenmesi, yaparak yaşayarak öğretime uygun okul fiziki imkânlarının güçlendirilmesi, okul ve öğrenciler arası eşitsizlikleri azaltacak önlemlerin alınması önerilmektedir.

Eğitim, öğretim, gelecek, toplum